Wstęp
Sasaki Kojiro, który nazywał się również Sasaki Kojirou i Sasaki Ganryu, był cenionym szermierzem urodzonym w prefekturze Fukui w 1585 roku. Był uważany za najlepszego w swojej dziedzinie w
okresie Sengoku i we wcześniejszych latach okresu Edo. Do dziś nie wiadomo, kto wprowadził Sasakiego Kojiro do szermierki. Toda Seigen i Kanemaki Jisai to dwaj mistrzowie, o których wiele osób
dyskutuje, jeśli chodzi o studiowanie przez Sasakiego Kojiro stylu walki Chujo-ryu. Toda Seigen był mistrzem szermierki Chujo-ryu z XVI wieku i był równie uzdolniony w sztuce kodachi
(rodzaj krótkiego miecza). Kanemaki Jisai, z drugiej strony, był kolejnym uczniem pod kierunkiem Toda Seigen, zanim został nauczycielem Ito Ittosai i przypuszczalnie, Sasaki Kojiro.
Niemniej jednak faktem jest, że Sasaki Kojiro doskonale posługiwał się nodachi (rodzajem długiego miecza/katany). Według starożytnych tekstów, Sasaki Kojiro podróżował do różnych prowincji po
pokonaniu młodszego brata swojego mistrza. Niedługo potem założył własną szkołę, którą trafnie nazwał Ganryu, co po angielsku oznacza "styl wielkiej skały". Dopiero gdy jego szkoła zyskała na
popularności, relacje o jego życiu stały się wiarygodne. Wśród wielu historii opowiedzianych w tych zapisach jest to, jak pokonał trzech wrogów używając tessen (rodzaj japońskiego wachlarza
wojennego), jak został uznany za głównego mistrza broni przez Hosokawę Tadaoki, oraz jego wiele udanych pojedynków.
Miecz i technika Sasaki Kojiro
Jak już wcześniej wspomniano, Sasaki Kojiro był w stanie opanować posługiwanie się nodachi. Była to jego ulubiona broń podczas pojedynków. W porównaniu do standardowej katany, która mierzy
zazwyczaj siedemdziesiąt centymetrów długości, miecze nodachi często mają ostrze o długości ponad dziewięćdziesięciu centymetrów. Ulubiony miecz Sasaki Kojiro znany był jako monohoshizao, co w
dosłownym tłumaczeniu oznacza "kij do suszenia prania". Mimo, że jego miecz był znacznie dłuższy i cięższy niż miecze jego przeciwników, każdy z ataków Sasaki Kojiro był niezwykle precyzyjny i szybki.
W związku z tym, jego popisowa technika znana była jako Tsubame Gaeshi lub Obrotowe Cięcie Jaskółki, trafnie nazwane po ruchu ataku, który naśladował ruch ogona jaskółki podczas lotu.
W czasach feudalnej Japonii, technika Sasaki Kojiro wzbudzała strach i respekt wśród wszystkich, którzy ją znali. Chociaż nie ma konkretnych opisów jego ataku, wiele tekstów porównuje go do dwóch
innych słynnych ruchów z tamtych czasów, znanych jako Ganryu Kosetsu To i Kinshi Cho Ohken. Obie te techniki polegały na gwałtownych i szybkich uderzeniach, wykonywanych najpierw w dół, a następnie
w górę. Uważa się, że Sasaki Kojiro opracował tę technikę w 1605 roku.
Pojedynek Sasaki Kojiro i Miyamoto Musashi
Spośród wszystkich pojedynków, które Sasaki Kojiro stoczył i w których odniósł sukces w ciągu swojego życia, jego ostatnia walka z Miyamoto Musashi cieszy się największą popularnością.
Miyamoto Musashi, który nazywał się również Miyamoto Bennosuke, Shinmen Takezo i Niten Doraku, był mistrzem szermierki i roninem (samurajem bez pana) swoich czasów. Był znany ze swojego unikalnego
stylu walki na dwa ostrza i ustanowił rekord największej liczby niepokonanych pojedynków (60). Sasaki Kojiro, będąc niezwykle uzdolnionym we własnym stylu walki, był długoletnim rywalem Miyamoto
Musashi. Przez całe życie obaj szermierze stoczyli wiele pojedynków, zanim w 1612 roku doszło do ich ostatecznego pojedynku. Według zapisków, Sasaki Kojiro i Miyamoto Musashi umówili się na pojedynek
12 kwietnia 1612 roku na wyspie Ganryu, niedaleko wybrzeży prowincji Bizen. Walka miała rozpocząć się wczesnym rankiem, ale wiele tekstów podaje, że Sasaki Kojiro i świadkowie pojedynku czekali
kilka godzin na przybycie Miyamoto Musashiego. Gdy Miyamoto Musashi dotarł na miejsce, Sasaki Kojiro był już wściekły, gdyż został zlekceważony przez tego pierwszego. W związku z tym, natychmiast
wyciągnął swój miecz i odrzucił pochę (Musashi miał zapytać, dlaczego odrzucasz pochwę miecza? Nigdy nie użyję już miecza, którym Cię zabiję - miał odrzec Kojiro )
Pojedynek był stosunkowo krótki. Widząc irytację i złość Sasaki Kojiro, Miyamoto Musashi sprowokował go do wykonania pierwszego ruchu. Ten atak został natychmiast odparty przez Miyamoto Musashi,
który złamał lewe żebro Sasaki Kojiro, po czym zadał mu śmiertelny cios w płuca. Wraz ze śmiercią równie wielkiego szermierza, Miyamoto Musashi poczuł wielki smutek, który doprowadził do jego
duchowego przebudzenia. Pokłonił się swojemu poległemu (miał nawet rzec "żegnaj przyjacielu"), szlachetnemu przeciwnikowi i świadkom pojedynku, po czym opuścił wyspę i złożył przysięgę, że już
nigdy nie będzie angażował się w śmiertelne walki. Wg innej wersji Musashi ustawił Kojiro prosto pod Słońce, które go oślepiło i w tym momencie zadał śmiertelny cios w głowę.
Do dziś wokół walki pomiędzy Sasaki Kojiro a Miyamoto Musashi toczą się spory dotyczące spóźnienia tego ostatniego i tego, jak wpłynęło to na uczciwość pojedynku.
Według zwolenników Sasaki Kojiro, celowe spóźnienie Miyamoto Musashi było nie tylko brakiem szacunku, ale i niehonorowe. Z drugiej strony, zwolennicy Miyamoto Musashiego uważają, że jego decyzja
była po prostu taktycznym posunięciem, mającym na celu zdenerwowanie przeciwnika( wg Sztuki Wojny). Niemniej jednak nie da się zaprzeczyć, że pojedynek ten był najważniejszym dla obu szermierzy.
Ganryujima
Ganryujima, czyli Wyspa Ganryu, to stosunkowo niewielka wyspa, która kształtem przypomina łódź. Dawniej znana była pod nazwą Funashima, co w języku angielskim oznacza "wyspę łodzi". Położona zaledwie
kilka metrów od wybrzeża Shimonoseki, miasta w prefekturze Yamaguchi, turyści mogą wybrać się na 10-minutową wycieczkę promem z portu Shimonoseki za 400 jenów od osoby, w jedną stronę.
Jako miejsce, w którym Sasaki Kojiro i Miyamoto Musashi stoczyli swoją ostatnią bitwę, na wyspie znajduje się wspaniały pomnik przedstawiający obu szermierzy w walce, a także kilka drogowskazów,
z których każdy prezentuje cytat lub ciekawą informację na temat tego historycznego pojedynku. Zgodnie z zapiskami, w dniu pojedynku, łodzie rybackie nie mogły przepływać w pobliżu wyspy, a wokół niej zebrały się
tłmumy kibiców zarówno Kojiro jak i Musashiego.