Wstęp
Dziedziczna księga sztuki wojennej lub Heiho kadensho to japoński tekst na temat teorii i praktyki walki na miecze i strategii, napisany przez samuraja Yagyu Munenori w 1632 r. Obok Księgi Pięciu Kręgów Miyamoto Musashiego jest to jeden z najważniejszych traktatów na temat wojny w klasycznej literaturze japońskiej. Podobnie jak dzieło Musashiego, dzieło Munenoriego zyskało uznanie ze względu na możliwość zastosowania poza paradygmatem wojownika.
Treść
Książka podzielona jest na trzy rozdziały. Zabójczy miecz; traktuje o sile jako remedium na nieporządek i przemoc. Następny, Miecz dający życie, rozważa rolę prewencji w konflikcie. Wreszcie w Bez miecza analizowane są zalety pełnego wykorzystania zasobów środowiska.
Bez miecza
W tym rozdziale omówione są strategie, jak wyżej położony teren może dać przewagę nad wrogiem i jak wykorzystać niekorzystną pogodę na swoją korzyść. Jest kilka wzmianek o tym, jak nierówny teren może zrobić różnicę w bitwie i jak prosta rzecz, taka jak luźny kamień, może odwrócić losy bitwy.