Seienchin
Seienchin oznacza zdobywcę i ujarzmić na odległość, lub atak na zbuntowaną placówkę. Znaki oznaczają: Sei -"podporządkować" lub "zaatakować zbuntowaną", En - "na odległość" oraz Chin - "uspokoić". W feudalnej Japonii samurajscy wojownicy często wyruszali na wielomiesięczne wyprawy, podczas których musieli zachować siłę i ducha przez długi okres czasu. Słowo Seienchin może być również przetłumaczone jako kontrolować, ciągnąć lub walczyć, jako aluzja do różnych technik chwytania używanych w tym kata.
Kata Seienchin było studiowane przez Hojun Miyagi (założyciela Goju-ryu) w Chinach, prawdopodobnie w chińskiej prowincji Fujian, gdzie studiował Kanryo Higaonna, a następnie wprowadzone na Okinawie około 1883 roku jako ekskluzywna forma Naha-Te. Technicznie jest to Kata z korzeniami Bai-He-Quan (Styl Białego Żurawia), ale niektórzy instruktorzy twierdzą, że Kata posiada również wpływy stylu Xingy ("Tygrys"). Kata jest opisywane jako Yin i Yang" w jego wykonaniu, ze względu na kontrast pomiędzy twardym i miękkim lub powolnym i wybuchowym. To tak, jakby "burza wybuchała ze spokojnych faz Kata". Wykorzystuje bardzo niskie pozycje Kiba Dachi, a dynamiczny oddech i techniki bloków i uderzeń są typowe dla stylu Naha-Te. Uważa się, że Seienchin jest jednym z najlepiej zachowanych Kata praktykowanych przez różne style, w tym Kyokushin.
Seienchin jest wyjątkowe wśród zaawansowanych Kata, ponieważ nie posiada technik Geri. Hakowe bloki wewnątrz Kata wskazują na jego chińskie pochodzenie. Seienchin wprowadza Age-Tsuki i Hiji-Barai (wykonywane oboma łokciami, w tym samym czasie, na końcu Kata); obie techniki przeznaczone są do walki na bliski dystans. Prawidłowe oddychanie, płynność ruchów, przechodzenie z i do Kiba Dachi oraz efektywne wykorzystanie technik otwartych i zamkniętych rąk są ważnymi punktami w wykonywaniu tego Kata.
Kanryo Higaonna miał wielu znamienitych uczniów, w tym Chojun Miyagi (założyciel Goju-Ryu i nauczyciel Gogena Yamaguchi) oraz Kenwa Mabuni (założyciel Shito-Ryu). Obaj ci mistrzowie nauczyli się od niego Kata, a Seienchin Kata jest zachowane w obu tych systemach. Mabuni jest powszechnie uważany za osobę, która zabrała Seienchin Kata do Japonii, kiedy przeprowadził się tam z rodziną w 1920 roku.
Kata Guruma
Kata guruma jest jednym z czterdziestu tradycyjnych rzutów judo opracowanych przez Kano Jigoro. Kata guruma należy do
trzeciej grupy tradycyjnej listy rzutów w Gokyo no waza Kodokan Judo. Jest również częścią aktualnej listy 67 rzutów Kodokan Judo. Ponieważ technika ta nie jest zamachem ani
wypadem i wymaga, aby tori (atakujący - w tym przypadku osoba wykonująca rzut) podniósł uke (broniący - w tym przypadku osoba, która zostanie rzucona) w powietrze nad własne barki , jest ona
skategoryzowana jako technika rzutu ręką (tewaza).
W The Essence of Judo, Kyuzo Mifune demonstruje trzy warianty kata guruma. W drugim wariancie, Mifune wchodzi za uke, a w trzecim wchodzi za uke i zamiast tego chwyta lewą nogę uke. We wszystkich trzech wariantach, uke jest podnoszone do ramienia tori za głową tori, a następnie rzucane do przodu. Drop kata guruma jest wariantem kata guruma. Ronda Rousey używa wariantu w WWE, gdzie upuszcza przeciwników do tyłu jak Samoan drop. Ponieważ najbardziej popularne wersje kata guruma obejmują chwyt poniżej pasa/dotknięcie nóg, te warianty są obecnie nielegalne zgodnie z aktualnymi zasadami International Judo Federation (od 2019 roku).