Teraz Jesteś w Home Page >> Masutatsu Oyama >> Taikiken w Kyokushin Karate

Taikiken w Kyokushin Karate

Wiadomo, że Sosai Mas Oyama posiadał 4. Dan czarnego pasa w Shotokan, 7. Dan czarnego pasa w Goju-ryu Karate, 4. Dan czarnego pasa w Judo i połączył swoją wiedzę, tworząc Kyokushin Karate. Sosai Oyama brał jednak udział w różnych treningach. Jednym z nich było coś, co nazywało się Taikiken lub po porstu Ikken

Historia Taikiken

Taikiken to japońska sztuka walki, inspirowana w dużym stopniu chińskim systemem sztuk walki Yi Quan (lub dachengquan). Taikiken został założony przez Japończyka Kenichi Sawai (1903 - 1988) po przegranej z Chińczykiem Wang Xiangzhai (1885-1963) - twórcą Yi Quan. Będąc pod wrażeniem techniki Wang Xiangzhai, Kenichi Sawai uczył się Yi Quan u jego ucznia Yao Zongxun, a następnie u samego mistrza, Wang Xiangzhai.

Trzeba zauważyć, że nie ma związku między taiji quan (Tai Chi) i taikiken: taiki, co można przetłumaczyć jako wielka nieograniczona Atmosfera/Przestrzeń (Tai) Powietrze/Tlen (Ki)
Tai - Wielka, nieograniczona atmosfera/przestrzeń
Ki - Powietrze, którym oddychamy (wdech i wydech), głównie tlen.
Ken - Pięść, jak w stylach walki na pięści.

Metoda Kenichi Sawai opierała się na praktyce wewnętrznej, rozwoju Ki i praktyce walki bez ochrony i z pełną mocą. Wizja ta jest w pełni zapisana w tradycji Budo, a zwłaszcza, że mistrz posiadał 5. dan w Judo, 4. dan w kendo i Iaido.

Kenichi Sawai rozpoczął nauczanie swojej sztuki walki po zakończeniu szkolenia u Yi Quan w 1947 roku w Japonii. Wśród jego najbardziej znanych uczniów był jego wieloletni przyjaciel Mas Oyama, którego przyjaźń sięgała czasów ich uniwersyteckiego judo, jak również najlepszy uczeń Oyamy, Hatsuo Royama, który również stał się jednym z najlepszych uczniów Sawai Sensei. Hatsuo Royama jest obecnie Kancho (Dyrektorem) Kyokushin-kan International Honbu, jednej z frakcji International Karate Organization (IKO) założonej przez Mas Oyama.

Oto bardzo stare nagranie sparingu Kenichi Sawai i Mas Oyama:

Poniżej walka Shokei Matsui z Machio Shimada:

Z tego powodu, Taikiken przyciągnął wielu budoka, szczególnie z Kyokushinkai Karatedo. Taikiken od Sawai Sensei był wyjątkowy pod wieloma względami, nigdy nie otworzył sali treningowej (dojo), treningi odbywały się na zewnątrz tak często jak to możliwe, a na treningi zakładał normalne ubrania. Jeśli padało, wszyscy spotykali się w kawiarni na dyskusjach, jego wiedza wydawała się być nieograniczona, tak jak jego własny rozwój osobisty, wydawał się być coraz lepszy.

Praktykowanie Taikiken

Sztuka ta skupia się na rozwijaniu naturalnego ruchu i zdolności do walki poprzez system metod i koncepcji treningowych, w celu poprawy percepcji własnego ciała, jego ruchu, równowagi i siły. Taikiken nie ma kata. Jest to ruch swobodny, a celem jest umożliwienie swobodnego przepływu Ki (energii) w ciele, aby osiągnąć spontaniczność ruchu, musi on podążać za siłą eksplozywną" zwaną Hakkei. Ciało musi zjednoczyć się globalnie w ruchu. Jest to praca w najczystszej tradycji, wymaga czasu i cierpliwości, aby ukształtować się prawidłowo.

Praktyka wykorzystuje bezruch, powolność w celu doświadczenia mobilności ciała. Praktywowanie Taikiken obejmuje następujące elementy:

Kancho Royama powiedział, że Ikken (inna nazwa Taikien) była jedną ze sztuk przyswojonych do Kyokushin przez Mas Oyamę na samym początku. Była to część oryginalnej syntezy Kyokushin. Zawsze była częścią Kyokushin, a jeśli w ogóle, to jej praktyka została utracona wśród karateka Kyokushin w latach rozkwitu popularności Kyokushin. Wiceprzewodniczący Fuku-Kancho Kyokushin-kan, Tsuyoshi Hiroshige zasłynął w Japonii z wyszkolenia mistrzów. Kenji Midori , Kenji Yamaki, Hajimi Kazumi . . wszyscy byli mistrzami świata Hiroshige Shihan i wszyscy ćwiczyli Taikiken. Również Kancho Royama intensywnie ćwiczył Taikiken przed swoim pierwszym zwycięstwem w turnieju All-Japan.

Powrót na początek